کوین و توکن چیست؟

اولین بار سایت معروف (Coinmarketcap) با انتشار مقاله ای توکن و کوین را از همدیگر متمایز کرد.

بلاک چین چگونه کار میکند

واژه بلاک چین ترکیبی از دو کلمه بلوک و زنجیره است. این فناوری در حقیقت زنجیره ای از بلوکهاست. در هر بلاک، هر اطلاعاتی میتواند ثبت شود؛ از تمام فعالیت های یک فرد تا جزئیات تراکنشهای یک شبکه پولی مانند بیت کوین. اطلاعات در بلاکها ثبت میشوند و بلاکها با هم به صورت زنجیره ای مرتبط میشوند. این زنجیره، بلاک چین را تشکیل میدهد.

هر کدام از این بلاکها خصوصیت منحصربفردی مانند اثر انگشت به نام HASH دارند. یک HASH رشته ای متنی است که از یک تابع ریاضی خاص تولید شده و کاربرد آن جلوگیری از تقلب در سیستم است. HASH یک داده یا ورودی، همیشه ثابت است. استفاده از راهکار HASH باعث میشود تا از تقلب و تغییر اطلاعات ثبت شده روی بلاک چین جلوگیری به عمل آید. در بلاک چین، بلاکها علاوه بر اینکه HASH اختصاصی خود را دارند، حاوی HASH بلاک قبلی هم هستند. کوچکترین تغییر در اطلاعات یک بلاک، HASH آن را به طور کلی تغییر میدهد و بلاک چین را غیرمعتبر میسازد .

اگر کسی محتوای یک بلاک را تغییر دهد و هش بلاکهای بعدی را به روزرسانی کند، چه میشود؟گرچه این امکان وجود دارد اما راهکار توزیع در بلاک چین، این مشکل را حل میکند. داده های بلاک چین در یک کامپیوتر یا سرور خاص ذخیره نمی شوند. هر کامپیوتر یا سیستمی که به شبکه وصل شود، یک نسخه از اطلاعات را دریافت میکند. به هر کامپیوتری که به شبکه متصل میشود و یک کپی از بلاک چین را دریافت میکند، NODE میگویند، وقتی به عنوان NODE به یک بلاک چین متصل میشوید، یک نسخه از کل داده های آن را دریافت میکنید. هیچ تغییری در اطلاعات امکان پذیر نیست، مگر اینکه اکثریت با آن موافق باشند. فناوری بلاک چین به خودی خود یک فناوری بنیادی نیست، بلکه مجموعه ای از فرایندهای هش گذاری، رمزنگاری، توزیع جمعی و … است که باعث ایجاد این ایده شده اند. قبل از بلاک چین دفاتر کل توزیع شده وجود داشتند اما بلاک چین با ساختار بلاکی خود، فناوری دفتر کل توزیع شده را بهبود داده است.کوین و توکن چیست؟

کوین با توکن چه تفاوتی دارد؟

یکی از چالش‌هایی که ممکن است برای کسانی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند بوجود آید، بعد از آشنایی با مفهوم آن، وجود تنوع در دنیای رمزارزها است. ما امروز می‌خواهیم درمورد اصلی ترین دسته بندی ارزهای دیجیتال صحبت کنیم، موضوعی که بر ساختمان آنها دلالت می‌کند.

یادآوری – ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال یا بهتر بگوییم رمزارز، ارزییست مجازی و دیجیتالی که توسط علوم رمزنگاری کامپیوتری برای انجام تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند. توسط رمز ارزها می‌توان بدون وجود هیچ گونه واسطه (همتا به همتا) بر بستر بلاکچین تراکنش‌های مالی انجام داد. با انجام هر تراکنش‌ اطلاعات مربوط به آن در دفتر کل ثبت می‌شود. محل ذخیره سازی ارزهای دیجیتال کیف پول‌های مخصوص به آن است.

کوین- توکن

در دنیای ارزهای دیجیتال هر پروژه ای که بر بستر بلاکچین خلق می‌شود، توکن یا کوینی را جهت برآوردکردن منافع اقتصادی خود تولید و روانه بازار می‌کند. ما ارزهای دیجیتال را در قالب کوین و توکن می‌شناسیم. اما تفاوت این دو چیست؟

همانطور که در بالا گفتیم شبکه ارزهای دیجیتال بلاکچین است، بلاکچین بستری است که پروژهای رمزارزی را اجرا و تبادلات آنها را فراهم می‌کند. حال اگر ارزی بلاکچین یعنی یک خصوصی برای پروژه خود ایجاد کرده باشد ما آن را به عنوان کوین بومی آن بلاکچین می‌شناسیم. مانند بیت کوین، بایننس کوین.

کوین ها چگونه ساخته می‌شوند؟

سکه‌ها توسط عملیات استخراج یا ماینینگ Mining تولید می‌شوند، فرآیند استخراج که معمولاً با استفاده از پروتکل‌های اجماع کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) انجام می‌شود. در پروتکل اجماع کار از کامپیوترهایی (asic) جهت انجام تراکنش‌ها استفاده می‌شود و کوین های بومی مخصوص به همان بلاکچین را به عنوان پاداش به ماینرها می‌دهد. اما تراکنش ها در مکانیسم‌ PoS بر اساس نگهداری سکه تأیید و ایجاد می‌شود. بنابراین شبکه برای انجام تراکنش ها نیازمند ذخیره ‌سازی کوین بومی خود است. به همین دلیل به کسانی که رمز ارزهای خود را در این شبکه ذخیره و قفل کنند، ارزدیجیتال پاداش می‌دهد. در الگوریتم اثبات سهام خبری از ماینر نیست به همین دلیل پردازش های پیچیده برای انجام تراکنش‌ها وجود ندارد بنابراین کارمزد کمتر و سرعت پردازش تراکنش‌ها بیشتر خواهد بود. علاوه بر این نیز، از سکه های رمزنگاری برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه های خود استفاده می شود.
شبکه رمزارزها غیرمتمرکز است و بر هیچ مرجع مرکزی متکی نیستند. در عوض، مدیریت تمام تراکنش ها بر عهده گره‌های کامپیوتری است. تراکنش ها بر اساس مقررات و قرارداد هوشمند تایید می‌شوند و تنها زمانی اجرا می شوند که شرایط توافق شده از سوی طرفین معامله برآورده شود.

توکن ارزدیجیتالیست که از طریق قرار داد هوشمند بر روی فناوری بلاکچین ارز دیگری پیاده‌سازی می‌شود. توکن‌ها تابع مقررات و پروتکل های بلاکچین حامی خود هستند می‌شوند و با ارز دیجیتال بومی آن شبکه سازگاری دارند.
به عنوان مثال، تتر (USDT) یک توکن است که با استفاده از استانداردهای ۲۰ERC در شبکه اتریوم عمل می کند. پروژه های ارزهای دیجیتال از چندین استاندارد برای تولید توکن استفاده می کنند. از پرکاربردترین استانداردها ۲۰ERC و ۷۲۱ERC هستند و توکن هایی را فراهم می کنند که با بلاک چین اتریوم ادغام می‌شوند. استاندارد ۲۰ERC برای پشتیبانی از توکن هایی که با مجموعه DApps اتریوم ادغام می شوند و ۷۲۱ERC برای ایجاد توکن های غیر قابل تعویض طراحی شده است. البته یک ارز محدود به انتخاب یک بلاکچین نیست و می‌تواند با انعقاد قراردادهای دیگر بر روی سایر بلاکچین ها پیاده سازی شود.
در اینجا باز هم تتر مثالی خوبی برای این موضوع است زیرا تتر تحت بلاکچین شبکه ترون با استناندارد TRC20 نیز می‌باشد. تتری که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده باشد می تواند به هر آدرس دیگر اتریوم منتقل شود.

از توکن ها در درجه اول به عنوان دارایی های دیجیتال ارز بومی آن شبکه استفاده می‌شود. می توان از آنها برای پاداش دادن در پروژه های مختلف مانند بازی های تحت بلاکچین و استیک کردن دارایی، جذب سرمایه یا پرداخت هزینه استفاده کرد. در ادامه به انواع توکن از لحاظ کاربرد می‌پردازیم:
• توکن های کاربردی
• توکن های تراکنش
• توکن های امنیتی
• توکن های غیر قابل تعویض
• نشانه های حکومتی

توکن های کاربردی

توکن های کاربردی یا Utility به کاربران امکان دسترسی به سرویس‌های مبتنی بر بلاکچین را می‌دهند. به عنوان مثال، مرورگر Brave از توکن BAT برای پرداخت پاداش به کاربران در ازای در مشاهده تبلیغات استفاده می‌کند. یا می‌توان توکن AXS را مثال بزنیم که به عنوان پاداشی برای بازیکنان بازی Axie infinity پرداخت می‌شود.

توکن های تراکنش

برای تراکنش های مالی همانند ارزهای فیات نیازمند ثبات ارزش در ارزهای دیجیتال هستیم. به ارزهایی که قیمت ثابتی دارند استیبل کوین می‌گوییم. مانند تتر (USDT)، Binance USD (BUSD) و Dai (DAI. پتوانه استیبل کوین ها ارز فیات است و معمولاً به آن متصل می شوند. استیبل کوین‌ها از نوسانات قیمت در امان هستند و به عنوان ارزی برای مبادله و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند.

توکن های امنیتی یا اوراق بهادار

توکن های امنیتی، سهام های اوراق بهادار دنیای ارزهای دیجیتال هستند. با داشتن این توکن ها دارندگان با توجه به میزان دارایی، سهامدار شرکتی هستند که در آن سرمایه گذاری کرده اند. مانند توکن aapl که نسخه رمزارزی سهام کمپانی اپل است.

توکن های غیر قابل تعویض

توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) توکن‌های رمزنگاری منحصربه ‌فردی هستند که برای نمایش دیجیتالی مالکیت محتوای منحصربه ‌فرد استفاده می‌شوند. آنها را می توان داد و ستد یا مبادله کرد، با این حال، غیرقابل جایگزین هستند و بنابراین نمایش ارزش آنها با یکدیگر غیرممکن می شود.از توکن هایی که در زمینه رمزنگاری دیجیتالی دارایی های منحصر به فرد فعالیت می‌کنند توکن چیلیز CHZ است.

توکن های حاکیمتی

توکن‌های حاکمیتی توکن هایی هستند که به دارندگان آن حق رای دهی به تغییرات و پروژه های یک پروژه را در بلاک چین می‌دهد. با انجام این کار، کاربران می‌توانند به صورت مستقیم بر عملکرد یک پروتکل در بلاکچین تأثیر بگذارند. AAVE یک توکن حاکمیتیست که به مالکان آن قابلیت اخذ وام و وام دهی را می‌هد. وام دهندگان با سپرده گذاری دارایی خود در استخرهای نقدینگی سود کسب می کنند. سپس وام گیرندگان می توانند از رمزارزهای خود به عنوان وثیقه برای گرفتن وام فوری با استفاده نقدینگی موجود در استخر استفاده کنند.

تفاوت کوین و توکن

• کوین ها برای استفاده مستقیم به عنوان ارز و به عنوان ذخیره ارزش ایجاد شدند. به عبارت دیگر، دارندگان کوین می توانند از آنها برای پرداخت هزینه کالا و خدمات استفاده کنند. از سوی دیگر، در حالی که توکن‌ها می‌توانند برای پرداخت‌ها استفاده شوند، آنها کاربردهای دیگری نیز دارند و در DeFi، بازی و DEX سهیم هستند.

به عنوان مثال، AAVE توکن پروتکل Aave است. Aave در عین اینکه توکن حاکمیتیست یک پروتکل DeFi نیز هست که به کاربران اجازه می دهد تا فعالیت های وام و استقراض کریپتو را بدون واسطه متمرکز انجام دهد. Aave بر روی شبکه اتریوم ساخته شده است و همه تراکنش‌های آن‌ها از توکن‌های AAVE استفاده می‌کنند که روی استاندارد توکن محبوب ERC20 اجرا می‌شوند.

• کوین ها بر روی یک پلتفرم بلاکچین ایجاد می شوند. این پروژه باید پروتکل‌های امنیتی و سیستم‌های پاداش را طراحی کند، همچنین نحوه ایجاد یک سکه، نحوه مدیریت عرضه سکه و نحوه ثبت و پردازش تراکنش‌ها را تنظیم کند.
در کوین و توکن چیست؟ حالی که توکن‌ها تابع پروتکل‌های موجود بلاکچینی هستند که با آن قرارداد دارند. بالاتر اشاره کردیم که یک توکن می تواند روی چندین بلاکچین پیاده سازی و اجرا شود.از مزایای این کار سرعت و انعطاف‌پذیری را به توکن‌ها می‌دهد و می‌توان آن‌ها را راحت‌تر با سایر دارایی‌های دیجیتال مبادله کرد. به عنوان مثال، تتر توکن‌هایی را در چندین بلاک کوین و توکن چیست؟ چین صادر می‌کند، از جمله اتریوم، ترون، بیت‌کوین، الگوراند، SLP و OMG.

سخن پایانی

توکن ها و سکه ها هر دو دارایی دیجیتال هستند و کاربردهای مشترکی می‌توانند داشته باشند. علاوه بر این برای نشان دادن ارزش و به عنوان وسیله مبادله می توانند بکار روند. تفاوت اصلی بین توکن و کوین این است که کوین‌ها روی بلاک چین خود اجرا می‌شوند، در حالی که توکن ها اینطور نیستند و برای اجرا نیازمند بلکچین کوین‌ها هستند که با قرار داد هوشمند بر روی آن تعبیه می‌شوند . در عوض، توکن ها این قابلیت را دارند که بر روی چند بلاکچین های اجرا شوند.
سکه‌ها که عمدتاً برای تبادل و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند اما توکن ها می‌توانند کاربردهای بیشتری داشته باشند. توکن‌ها و سکه‌ها بخش‌های مهم اکوسیستم کریپتو هستند که به کاربران اجازه می‌دهند از طریق دارایی‌های دیجیتالی فعال شده با بلاکچین تعامل داشته باشند. یک سرمایه گذار آگاه با درک تفاوت های جزئی اما اساسی بین یک توکن و یک سکه می‌تواند کسب سود کند.

آشنایی با توکن Token و کاربردهای آن در ارز دیجیتال

توکن یکی از اصطلاحاتی که در دنیای ارز دیجیتال، زیاد با آن برخورد می کنیم. Token را می توان نقطه مقابل کوین (Coins) در نظر گرفت. زیر برخلاف سکه های دیجیتالی، این ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و از بلاکچین سایر ارزهای دیجیتال استفاده می کنند. امروزه توکن های بسیار زیادی بر بستر بلاک چین های مختلف از جمله بیت کوین، اتریوم و زنجیره هوشمند بایننس ایجاد شده اند. اتریوم (Ethereum Blockchain) بیشترین و مهم ترین توکن ها را در بستر خود دارد. یکی از روش های کسب درآمد از ارزهای دیجیتال، سایت خرید و فروش توکن و سکه دیجیتالی است، اگر علاقمند به فعالیت در این زمینه هستید، برای طراحی سایت صرافی ارز دیجیتال با آرتاراکس تماس بگیرید.برای استعلام هزینه طراحی سایت صرافی ارز دیجیتال روی بنر زیر کلیک کنید.

تاریخچه توکن ارز دیجیتال

بعد از ورود بلاک چین به دنیای فناوری، سکه های دیجیتالی (Coins) زیادی ایجاد شدند. همانگونه که می دانیم اولین ارز دیجیتالی که پا به عرصه دنیای واقعی گذاشت بیت کوین (Bitcoin) بود. بیتکوین امروزه مهم ترین و با ارزش ترین ارز دیجیتال بازار است. دومین ارز دیجیتالی که جایگاه خاصی در این زمینه پیدا کرد اتریوم (Ethereum) بود. اتریوم در 30ام جولای 2015 توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) ایجاد شد. یکی از مهم ترین ویژگی های بلاک چین، امکان استفاده و فعال سازی قرارداد هوشمند (Smart Contracts) بر بستر آن است. اسمارت کانترکت ها ویژگی های خاص و مهمی را برای ما فراهم می کنند. یکی از این ویژگی ها این است که با استفاده از آن شما می توانید بدون نیاز به بلاک چین جدید و اختصاصی، توکن اختصاصی خود را داشته باشید.

با استفاده از بستر دیگر بلاک چین ها مانند اتریوم می توانید به راحتی توکن Token جدیدی ایجاد نموده و آن را توسعه دهید.

ایجاد توکن بر بستر بلاک چین اتریوم باعث پیشرفت زیاد و گسترش آن شد، همچنین راه را برای ایجاد ارزهای دیجیتال جدید باز کرد. در ابتدا فقط Ethereum بستر مناسب را برای ایجاد توکن ها فراهم کرده بود. اما امروزه کوین های (Coins) زیادی قابلیت ایجاد توکن های جدید فراهم کرده اند. تعداد توکن های یک بلاک چین به افزایش اعتبار آن کمک می کند. هرچه token های ایجاد شده روی زنجیره بلوکی بیشتر باشد، اعتبار آن Blockchain نیز بالاتر خواهد رفت.

تفاوت کوین و توکن

تفاوت توکن ها و کوین ها در بلاک چین آن هاست. کوین ها بلاک چین اختصاصی خود را دارند، اما توکن بر بستر بلاکچین یک کوین ایجاد می شود. در حال حاضر مهم ترین کوین ها در بازار ارزهای دیجیتال شامل بیت کوین، کاردانو، اتریوم، ریپل و بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتالی می باشند.

فرصت ویژه کسب درآمد از بازار کریپتو کارنسی: با سفارش طراحی سایت صرافی ارز دیجیتال به آرتاراکس، اولین قدم را محکم بردارید!

مهم ترین توکن های ارز دیجیتال

معروف ترین و مهم ترین توکن ها عبارتند از Tether ،Chainlink ،Dai ،Aave ،Yearn.finance ،BAT. برای درک فراوانی Token ها خوب است بدانید که بیش از 3900 ارز دیجیتالی مختلف امروزه در بازار موجود می باشد. از این تعداد، حدود 2800 واحد آن ها Token است. این ها بر بستر بلاکچین هایی مانند اتریوم (Ethereum)، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس قرار گرفته اند.

اولین بار سایت معروف (Coinmarketcap) با انتشار مقاله ای توکن و کوین را از همدیگر متمایز کرد.

مزایای توکن ها کدامند؟

همانگونه که بیان شد مهم ترین و اساسی ترین تفاوت کوین و توکن بستر ایجاد آن هاست. علاوه بر این، توکن ها معمولاً کاربردی ترند. یعنی امکان استفاده از قابلیت خاص در یک پروژه را فراهم می کنند. با انجام این کار توکن ها فقط در همان شبکه انتقال ارز دیجیتال قابل استفاده خواهند بود. ایجاد یک بلاک چین جدید، پروژه ای زمان بر و با هزینه بسیار بالا خواهد بود. بنابراین برای توسعه دهندگان ایجاد توکن گزینه به صرفه تری خواهد بود. پروژه هایی که قصد ایجاد توکن را دارند، در ابتدا از یک بلاک چین به عنوان واسطه استفاده کرده و Token اختصاصی خود را ایجاد می کنند. سپس عرضه اولیه (ICO) خود را انجام می دهند. بعد از آن توکن های خود را در ازای پول (Cash) و یا ارزهای دیجیتالی دیگر به فروش می رسانند. ارزش Token ها بستگی به نوع پروژه و میزان پیشرفت آن دارد.

برخی از توسعه دهندگان بعد از اینکه توکن اعتبار و توسعه کافی را کسب کرد، به ایجاد بلاک چین اختصاصی می پردازند و توکن را به کوین تبدیل می کنند.

انواع توکن ارز دیجیتال

توکن ها به سه دسته اصلی تقسیم می شوند. این دسته ها عبارتند از:

• توکن های کاربردی یا Utility Token: این توکن معادل ارز دیجیتال است و می توان از آن برای پرداخت هزینه ها، خرید و دریافت خدمات استفاده کرد. مهم ترین توکن کاربردی (Link) می باشد.
• توکن های اوراق بهادار یا Security Token: شما با داشتن این توکن به نوعی سهام کوین و توکن چیست؟ دار یک شرکت یا سود بزرگ می باشید. به طور مثال اگر یک شرکت به هزاران توکن تبدیل شود، به نسبت میزان دارایی فرد بخشی از این توکن ها به آن تعلق می گیرد. در واقع این نوع توکن ها معادل اوراق بهادار در بازار بورس می باشند.
• توکن های حکومتی (گاورننس) یا Governance: این توکن ها به شمااین امکان را می دهد که در تصمیم گیری ها و رای گیری های یک شبکه شرکت داشته باشید. میزان این حق رای به توکن های شما بستگی دارد. مهم ترین توکن حکومتی، یونی سواپ (Uniswap) می باشد. با دارا بودن این توکن شما می توانید در تصمیم گیری های صرافی (Uniswap) حق رای و تاثیرگذاری داشته باشید.

چطور توکن بسازیم؟

تمام بلاک چین هایی که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی کنند، می توانند بستری برای ایجاد توکن باشند. بلاک چین اتریوم (Ethereum Blockchain) مهم ترین و بزرگ ترین میزبان Token ها می باشد. حدود 80% از این ارزهای دیجیتالی روی این شبکه قرار دارند. همچنین زنجیره های بلوکی دیگری مثل بایننس چین، ایاس، کازماس و غیره، میزبان این محصول جذاب دنیای کریپتو هستند. ایجاد توکن با استفاده از زبان های برنامه نویسی خاص و استانداردهایی که برای آن در نظر گرفته شده، امکان پذیر می باشد. در ابتدا قرارداد هوشمند توکن با زبان برنامه نویسی ایجاد شده و با استفاده از ابزارهایی خاص در بلاک چین میزبان پیاده سازی می شود.

ساخت توکن چقدر طول می کشد؟

برای ایجاد توکن هزینه و زمان کمی را صرف خواهید کرد. درمدت زمان کمتر از یک ساعت و تنها با پرداخت هزینه کارمزد شبکه که هزینه بسیار ناچیزی است، می توانید توکن اختصاصی خود را ایجاد کنید. اما این نکته را در نظر داشته باشید که ایجاد یک توکن به منزله ارزش بخشیدن آن نیست. یعنی هیچ توکنی در ابتدا اعتبار و ارزش مالی ندارد.

خطر کلاه برداری با توکن ارز دیجیتال

توکن کوین و توکن چیست؟ ها علاوه بر مزایای خاصی که دارند، می توانند یکی از راه های سوء استفاده و کلاه برداری باشند. به این ترتیب که فرد سودجو با استفاده یک توکن جدید و عرضه ی آن به بازار، به مبادله آن با پول یا ارزهای دیجیتال با ارزش بپردازد و کلاه برداری انجام دهد. قبل از سرمایه گذاری و خرید یک Token ارز دیجیتال، حتما ارزش و اعتبار آن را بررسی کنید و دقت کنید که حتما در پروژه ای معتبر شرکت داشته باشید. بدین منظور اخبار سایت رمزینو را دنبال کنید تا همیشه جدیدترین پروژه ها را شناسایی کنید.

کیف پول های مناسب Token

کوین ها کیف پول اختصاصی خود را دارند. علاوه بر آن بسیاری از کیف پول ها هستند که از چندین ارز دیجیتال پشتیبانی می کنند. بنابراین هر کیف پولی که از سکه بلاک چین میزبان توکن شما پشتیبانی کند، از (Token) شما نیز پشتیبانی خواهد کرد. به طور مثال Token هایی که بر بستر بلاک چین اتریوم ایجاد شده اند، می توانند از تمام کیف پول هایی که اتریوم قابلیت ذخیره و پشتیبانی بر روی آنها را دارد، استفاده کنند. به این نکته توجه داشته باشید شما توکن های مبتنی بر بلاک چین بیت کوین را نمی توانید در کیف پول اختصاصی اتریوم ذخیره کنید.

ساخت سایت صرافی آنلاین برای فروش توکن

شرکت آرتاراکس با تیم متخصص و حرفه ای در زمینه طراحی سایت صرافی ارز دیجیتال آماده ارائه خدمات به شما عزیزان است. این تیم به صورت تخصصی در زمینه های طراحی سایت صرافی، طراحی سایت صرافی p2p، طراحی سایت بازار معاملاتی، ساخت توکن، سایت فروش NFT به صورت کاملا حرفه ای و تخصصی فعالیت می نماید. می توانید انواع نمونه کار ما را در صفحه نمونه سایت ارز دیجیتال را مشاهده نمایید. برای استعلام قیمت طراحی صرافی ارز دیجیتال از طریق اسکن کد زیر با ما تماس بگیرید:

کوین با توکن چه تفاوتی دارد؟

یکی از چالش‌هایی که ممکن است برای کسانی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند بوجود آید، بعد از آشنایی با مفهوم آن، وجود تنوع در دنیای رمزارزها است. ما امروز می‌خواهیم درمورد اصلی ترین دسته بندی ارزهای دیجیتال صحبت کنیم، موضوعی که بر ساختمان آنها دلالت می‌کند.

یادآوری – ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال یا بهتر بگوییم رمزارز، ارزییست مجازی و دیجیتالی که توسط علوم رمزنگاری کامپیوتری برای انجام تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند. توسط رمز ارزها می‌توان بدون وجود هیچ گونه واسطه (همتا به همتا) بر بستر بلاکچین تراکنش‌های مالی انجام داد. با انجام هر تراکنش‌ اطلاعات مربوط به آن در دفتر کل ثبت می‌شود. محل ذخیره سازی ارزهای دیجیتال کیف پول‌های مخصوص به آن است.

کوین- توکن

در دنیای ارزهای دیجیتال هر پروژه ای که بر بستر بلاکچین خلق می‌شود، توکن یا کوینی را جهت برآوردکردن منافع اقتصادی خود تولید و روانه بازار می‌کند. ما ارزهای دیجیتال را در قالب کوین و توکن می‌شناسیم. اما تفاوت این دو چیست؟

همانطور که در بالا گفتیم شبکه ارزهای دیجیتال بلاکچین است، بلاکچین بستری است که پروژهای رمزارزی را اجرا و تبادلات آنها را فراهم می‌کند. حال اگر ارزی بلاکچین کوین و توکن چیست؟ یعنی یک خصوصی برای پروژه خود ایجاد کرده باشد ما آن را به عنوان کوین بومی آن بلاکچین می‌شناسیم. مانند بیت کوین، بایننس کوین.

کوین ها چگونه ساخته می‌شوند؟

سکه‌ها توسط عملیات استخراج یا ماینینگ Mining تولید می‌شوند، فرآیند استخراج که معمولاً با استفاده از پروتکل‌های اجماع کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) انجام می‌شود. در پروتکل اجماع کار از کامپیوترهایی (asic) جهت انجام تراکنش‌ها استفاده می‌شود و کوین های بومی مخصوص به همان بلاکچین را به عنوان پاداش به ماینرها می‌دهد. اما تراکنش ها در مکانیسم‌ PoS بر اساس نگهداری سکه تأیید و ایجاد می‌شود. بنابراین شبکه برای انجام تراکنش ها نیازمند ذخیره ‌سازی کوین بومی خود است. به همین دلیل به کسانی که رمز ارزهای خود را در این شبکه ذخیره و قفل کنند، ارزدیجیتال پاداش می‌دهد. در الگوریتم اثبات سهام خبری از ماینر نیست به همین دلیل پردازش های پیچیده برای انجام تراکنش‌ها وجود ندارد بنابراین کارمزد کمتر و سرعت پردازش تراکنش‌ها بیشتر خواهد بود. علاوه بر این نیز، از سکه های رمزنگاری برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه های خود استفاده می شود.
شبکه رمزارزها غیرمتمرکز است و بر هیچ مرجع مرکزی متکی نیستند. در عوض، مدیریت تمام تراکنش ها بر عهده گره‌های کامپیوتری است. تراکنش ها بر اساس مقررات و قرارداد هوشمند تایید می‌شوند و تنها زمانی اجرا می شوند که شرایط توافق شده از سوی طرفین معامله برآورده شود.

توکن ارزدیجیتالیست که از طریق قرار داد هوشمند بر روی فناوری بلاکچین ارز دیگری پیاده‌سازی می‌شود. توکن‌ها تابع مقررات و پروتکل های بلاکچین حامی خود هستند می‌شوند و با ارز دیجیتال بومی آن شبکه سازگاری دارند.
به عنوان مثال، تتر (USDT) یک توکن است که با استفاده از استانداردهای ۲۰ERC در شبکه اتریوم عمل می کند. پروژه های ارزهای دیجیتال از چندین استاندارد برای تولید توکن استفاده می کنند. از پرکاربردترین استانداردها ۲۰ERC و ۷۲۱ERC هستند و توکن هایی را فراهم می کنند که با بلاک چین اتریوم ادغام می‌شوند. استاندارد ۲۰ERC برای پشتیبانی از توکن هایی که با مجموعه DApps اتریوم ادغام می شوند و ۷۲۱ERC برای ایجاد توکن های غیر قابل تعویض طراحی شده است. البته یک ارز محدود به انتخاب یک بلاکچین نیست و می‌تواند با انعقاد قراردادهای دیگر بر روی سایر بلاکچین ها پیاده سازی شود.
در اینجا باز هم تتر مثالی خوبی برای این موضوع است زیرا تتر تحت بلاکچین شبکه ترون با استناندارد TRC20 نیز می‌باشد. تتری که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده باشد می تواند به هر آدرس دیگر اتریوم منتقل شود.

از توکن ها در درجه اول به عنوان دارایی های دیجیتال ارز بومی آن شبکه استفاده می‌شود. می توان از آنها برای پاداش دادن در پروژه های مختلف مانند بازی های تحت بلاکچین و استیک کردن دارایی، جذب سرمایه یا پرداخت هزینه استفاده کرد. در ادامه به انواع توکن از لحاظ کاربرد می‌پردازیم:
• توکن های کاربردی
• توکن های تراکنش
• توکن های امنیتی
• توکن های غیر قابل تعویض
• نشانه های حکومتی

توکن های کاربردی

توکن های کاربردی یا Utility به کاربران امکان دسترسی به سرویس‌های مبتنی بر بلاکچین را می‌دهند. به عنوان مثال، مرورگر Brave از توکن BAT برای پرداخت پاداش به کاربران در ازای در مشاهده تبلیغات استفاده می‌کند. یا می‌توان توکن AXS را مثال بزنیم که به عنوان پاداشی برای بازیکنان بازی Axie infinity پرداخت می‌شود.

توکن های تراکنش

برای تراکنش های مالی همانند ارزهای فیات نیازمند ثبات ارزش در ارزهای دیجیتال هستیم. به ارزهایی که قیمت ثابتی دارند استیبل کوین می‌گوییم. مانند تتر (USDT)، Binance USD (BUSD) و Dai (DAI. پتوانه استیبل کوین ها ارز فیات است و معمولاً به آن متصل می شوند. استیبل کوین‌ها از نوسانات قیمت در امان هستند و به عنوان ارزی برای مبادله و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند.

توکن های امنیتی یا اوراق بهادار

توکن های امنیتی، سهام های اوراق بهادار دنیای ارزهای دیجیتال هستند. با داشتن این توکن ها دارندگان با توجه به میزان دارایی، سهامدار شرکتی هستند که در آن سرمایه گذاری کرده اند. مانند توکن aapl که نسخه رمزارزی سهام کمپانی اپل است.

توکن های غیر قابل تعویض

توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) توکن‌های رمزنگاری منحصربه ‌فردی هستند که برای نمایش دیجیتالی مالکیت محتوای منحصربه ‌فرد استفاده می‌شوند. آنها را می توان داد و ستد یا مبادله کرد، با این حال، غیرقابل جایگزین هستند و بنابراین نمایش ارزش آنها با یکدیگر غیرممکن می شود.از توکن هایی که در زمینه رمزنگاری دیجیتالی دارایی های منحصر به فرد فعالیت می‌کنند توکن چیلیز CHZ است.

توکن های حاکیمتی

توکن‌های حاکمیتی توکن هایی هستند که به دارندگان آن حق رای دهی به تغییرات و پروژه های یک پروژه را در بلاک چین می‌دهد. با انجام این کار، کاربران می‌توانند به صورت مستقیم بر عملکرد یک پروتکل در بلاکچین تأثیر بگذارند. AAVE یک توکن حاکمیتیست که به مالکان آن قابلیت اخذ وام و وام دهی را می‌هد. وام دهندگان با سپرده گذاری دارایی خود در استخرهای نقدینگی سود کسب می کنند. سپس وام گیرندگان می توانند از رمزارزهای خود کوین و توکن چیست؟ به عنوان وثیقه برای گرفتن وام فوری با استفاده نقدینگی موجود در استخر استفاده کنند.

تفاوت کوین و توکن

• کوین ها برای استفاده مستقیم به عنوان ارز و به عنوان ذخیره ارزش ایجاد شدند. به عبارت دیگر، دارندگان کوین می توانند از آنها برای پرداخت هزینه کالا و خدمات استفاده کنند. از سوی دیگر، در حالی که توکن‌ها می‌توانند برای پرداخت‌ها استفاده شوند، آنها کاربردهای دیگری نیز دارند و در DeFi، بازی و DEX سهیم هستند.

به عنوان مثال، AAVE توکن پروتکل Aave است. Aave در عین اینکه توکن حاکمیتیست یک پروتکل DeFi نیز هست که به کاربران اجازه می دهد تا فعالیت های وام و استقراض کریپتو را بدون واسطه متمرکز انجام دهد. Aave بر روی شبکه اتریوم ساخته شده است و همه تراکنش‌های آن‌ها از توکن‌های AAVE استفاده می‌کنند که روی استاندارد توکن محبوب ERC20 اجرا می‌شوند.

• کوین ها بر روی یک پلتفرم بلاکچین ایجاد می شوند. این پروژه باید پروتکل‌های امنیتی و سیستم‌های پاداش را طراحی کند، همچنین نحوه ایجاد یک سکه، نحوه مدیریت عرضه سکه و نحوه ثبت و پردازش تراکنش‌ها را تنظیم کند.
در حالی که توکن‌ها تابع پروتکل‌های موجود بلاکچینی هستند که با آن قرارداد دارند. بالاتر اشاره کردیم که یک توکن می تواند روی چندین بلاکچین پیاده سازی و اجرا شود.از مزایای این کار سرعت و انعطاف‌پذیری را به توکن‌ها می‌دهد و می‌توان آن‌ها را راحت‌تر با سایر دارایی‌های دیجیتال مبادله کرد. به عنوان مثال، تتر توکن‌هایی را در چندین بلاک چین صادر می‌کند، از جمله اتریوم، ترون، بیت‌کوین، الگوراند، SLP و OMG.

سخن پایانی

توکن ها و سکه ها هر دو دارایی دیجیتال هستند و کاربردهای مشترکی می‌توانند داشته باشند. علاوه بر این برای نشان دادن ارزش و به عنوان وسیله مبادله می توانند بکار روند. تفاوت اصلی بین توکن و کوین این است که کوین‌ها روی بلاک چین خود اجرا می‌شوند، در حالی که توکن ها اینطور کوین و توکن چیست؟ نیستند و برای اجرا نیازمند بلکچین کوین‌ها هستند که با قرار داد هوشمند بر روی آن تعبیه می‌شوند . در عوض، توکن ها این قابلیت را دارند که بر روی چند بلاکچین های اجرا شوند.
سکه‌ها که عمدتاً برای تبادل و ذخیره ارزش استفاده می‌شوند اما توکن ها می‌توانند کاربردهای بیشتری داشته باشند. توکن‌ها و سکه‌ها بخش‌های مهم اکوسیستم کریپتو هستند که به کاربران اجازه می‌دهند از طریق دارایی‌های دیجیتالی فعال شده با بلاکچین تعامل داشته باشند. یک سرمایه گذار آگاه با درک تفاوت های جزئی اما اساسی بین یک توکن و یک سکه می‌تواند کسب سود کند.

از تفاوت کوین و توکن چه می‌دانید؟

آیا تفاوتی میان توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟

به طور خلاصه، بله. تفاوت‌هایی اعم از بزرگ و کوچک میان توکن، کوین، ارزدیجیتال و ارز مجازی وجود دارد. برای مثال، وقتی صرافی JPMorgan Chas e جی پی ام کوینِ (JPM Coin) خودش را ارائه داد، آن را به‌عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد. این در حالی است که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک « رمزارز » منسجم معرفی شد. همین امر می‌تواند یکی از دلایلی باشد که چرا قانون‌گذاران سراسر جهان پیرامون این رمزارز بسیار نگران شده‌اند.

با این اوصاف، در حالی که JPM Coin و لیبرا از لحاظ طراحی متفاوت هستند، اما در هر دو مورد، صاحب‌نظرانِ مبحث تمرکززدایی آن دو را به ‌عنوان «رمزارز» نپذیرفته بلکه به‌ عنوان «پول دیجیتال» یا «ارز دیجیتال» پذیرفته‌اند و اساسا به این دلیل است که هر دو توسط شرکت‌ها اداره می‌شوند و از این رو متمرکز هستند. متاسفانه این موضوع چندان ساده نیست: در حالی که ایدۀ اصلی رمزارزها تمرکززدایی است، برخی از آن‌ها تا حدی متمرکز هستند.

بنابراین، رمزارز یک ارز دیجیتال یا مجازی است (ظرافت معنایی این دو بعدا در همین مقاله بحث خواهد شد) که توسط رمزنگاری مستحکمی ساخته شده اند که آن را بسیار ایمن و تغییرناپذیر می‌کند. اکثر رمزارزها بر فناوری بلاک چین بنا نهاده شده‌اند. بلاک چین یک دفترکل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از کامپیوترها تشکیل می‌شود. با این حال، از لحاظ فنی وجود رمزارزهای مستقل از بلاک چین نیز ممکن است. به‌عنوان نمونه، Digicash که یکی از ابتدایی‌ترین شیوه‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری‌شده در اوایل دهه 90 میلادی است، دارای بلاک چین نبود.

امر از این هم پیچیده‌تر است. حتی در میان همین رمزارزهای (برپایۀ بلاک چین) مرسوم نیز زیرشاخه‌هایی وجود دارند. مثلا نئو (NEO) یک کوین است، در حالی که باینانس کوین (BNB) یک توکن است. همان طور که متوجه شده‌اید، سردرگمی‌های زیادی در دنیای کریپتو پیرامون این اصطلاحات وجود دارد، که این مقاله بر آن است به روشن‌سازی آن‌ها بپردازد.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی هستند که بومی بلاک چین خودشان اند.

بیت کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از «کوین»‌های رمزارزی شده هستند. اما نقطه اشتراک این‌ها چیست؟ همۀ این‌ها در دفترکل مستقل خودشان وجود دارند: بیت کوین بر روی نسخۀ اولیه بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود، اتریوم از طریق بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد، مونرو بر روی بلاک چین مونرو موجود است و… . همۀ این‌ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

همان طور که از اسمشان پیداست، کوین‌ها قابلیت‌هایی مشابه پول دارند: قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند و عرضۀ آن‌ها محدود است. پس به طور معمول، کوینِ رمزارزی به‌عنوان پول نقد استفاده می‌شود: برای پرداخت بهای کالاها (اگر چه مقبولیت آن‌ها برای خرده‌فروشی تا کنون کم بوده است). با این حال، استثناهایی نیز وجود دارند: با وجود اینکه اتریوم تمام مشخصه‌های یک کوین را دارد، فراتر از قوانین «پول»ِ خودش عمل می‌کند. به این دلیل که در بلاک چین اتریوم و برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

دیگر اصطلاح، اصطلاح «آلت کوین» است. این عنوان را از آن جا قرارداده‌اند که چون جایگزینی برای بیت کوین(رمزارز اولیه) عمل می‌کنند. بسیاری از آلت کوین‌ها فورک و انشعابات بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل متن باز بیت کوین توسعه یافته‌اند – مثل لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) – اما اتریوم و مونرو نیز با اینکه به کلی بر روی یک بلاک چین جدید ساخته شده‌اند، به‌عنوان آلت کوین شناخته می‌شوند. بنابراین، هنگام تعریف یک آلت کوین باید این سوال را پاسخ داد: آیا آلت کوین یک کوین رمزارزی است که بلاک چین مخصوص خودش (غیر از بیت کوین) را دارد؟ اگر جواب مثبت باشد، در این صورت یک آلت کوین است.

پس توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند داخل اکوسیستم یک پروژه به خصوصی استفاده شوند.

اصلی ترین تفاوت کوین و توکن در این است که توکن نیازمند بستر بلاک چین دیگری برای اجرا است. اتریوم، غالبا به خاطر قابلیت قرارداد هوشمند خود، یکی از رایج‌ترین بسترها برای ساخت توکن است. توکن‌های ساخته شده در بلاک چینِ اتریوم معمولا به‌عنوان ERC-20 tokens شناخته می‌شوند؛ مثلا مشهورترین استیبل کوین این صنعت یعنی تتر (USDT) اینگونه است. البته بسترهای دیگری نیز برای توکن وجود دارند، مثل نئو یا ویز (Waves).

با وجود اینکه از توکن‌ها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت می‌توان استفاده کرد (به اصطلاح «ارز توکن»)، اما هدف آن‌ها در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است.

بسیاری از توکن‌ها به این منظور ساخته شده‌اند که در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکۀ آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرند. اصطلاحا به این‌ها توکن‌های ابزاری «utility tokens» می‌گویند. هدف اصلی این است که به دارندۀ توکن‌ها دسترسی به عملکرد پروژه مربوطه را بدهند؛ مثل بیسیک اتنشن توکن (BAT). BAT، یک توکن ERC-20 است. (یعنی بستر بلاک چین آن، اتریوم است) و برای ارتقای تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان به وسیلۀ توکن‌های BAT، تبلیغات را می‌خرند و سپس این توکن بین ناشران و کاربران اینترنتی، به ترتیب به‌عنوان جایگزینی برای میزبانی تبلیغات و جایگزینی برای مشاهدۀ آن‌ها توزیع می‌شود.

در ادامه توکن های بهادار «security tokens» وجود دارند که نمایانگر سرمایه‌گذاری شخصی در یک پروژه است. اگرچه ارزش خود را از استارتاپی که حامی پروژه است می‌گیرند، اما به دارندۀ توکن مالکیت حقیقی آن استارتاپ را نمی‌دهند. مردم این نوع توکن‌ها را فقط با احتمال افزایش قیمت آن در آینده خریداری می‌کنند؛ رونق تمامِ عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) به همین دلیل است. اما متاسفانه مردم درحالی توکن‌های بهادار می‌خریند که به شکل توکن های ابزاری درآمده بودند. معمولا توکن‌های بهادار تحت نظارت‌های موشکافانه قرار دارند و سیاست‌های فراگیرِ «مشتری خود را بشناس (KYC)» را در جایی غیر از بازار عرضه اولیۀ کوین اعمال می‌کنند.

فرق ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟ این دو کلمه هم معنا هستند؟

خیر؛ یکی از عبارات انتزاعی‌تر و دیگری محسوس‌تر است.

این موضوع، از موضوع تفاوت کوین و توکن آسان‌تر است. «ارز دیجیتال» یک عبارت کلی است که برای توصیف هر نوع پول الکترونیکی استفاده می‌شود. چه ارز مجازی باشد و چه رمزارز (این دو عبارت نیز با هم تفاوت‌هایی دارند). مفهوم ارز دیجیتال ابتدا در سال 1983 یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چام (David Chaum) ارائه شد، که بعدا آن را در قالب Digicash پیاده سازی کرد.

خصیصۀ معین‌کننده ارز دیجیتال این است که تنها به شکل دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و بر خلاف اسکناس دلار یا سکۀ واقعی، نامحسوس هستند. این‌ها تنها می‌توانند از طریق والت‌های الکترونیکی یا شبکه‌های متصل به مالکیت در آمده و خرج شوند. به طور معمول هیچ واسطه‌ای (هیچ بانکی) در کار نیست، و به همین دلیل است که تراکنش‌ها آنی است و کارمزدهای بسیاری کمی اعمال می‌شود. خبر خوب: ارز دیجیتال و پول دیجیتال یکی است.

بنابراین، کوین، توکن و ارز مجازی همگی ارز دیجیتال هستند.

ارز مجازی یک موجودیت متفاوت است، اگر چه از لحاظ تعریف، دیجیتال است. از آنجایی که در ابتدا بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال 2012 تعریف کرد، ارز مجازی یک «پول دیجیتالی که در یک محیط کنترل نشده قرار دارد، توسط توسعه دهندگانش منتشر و مدیریت می‌شود و به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت در میان اعضای یک جامعۀ مجازی خاصی استفاده می‌شود.» است. نمونه بارز ارزهای مجازی که بر مبنای رمزنگاری نیستند، پول‌هایی است که در بازی‌های ویدیوئی تلفیق شده‌اند، مثل توکن‌‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online و یا کوین و توکن چیست؟ امتیازهای FIFA که یکی از بازی‌های معتبر شرکت بازی سازی EA Sports است. این‌ها معمولا در فضای بازی مربوطه قرار دارند و برای قفل‌گشایی پاداش‌هایی چون آیتم‌ها یا انیمیشن‌ها استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول‌های عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط یک بانک مرکزی یا مرجع نظارتیِ بانکی دیگر منتشر شود، و همین امر نشانگر عدم ثباتی است که این ارزها در معرض آن قرار دارند. از این رو، رمزارزها به کلی جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل مطابق با کتاب AP Stylebook نباید با یکدیگر اشتباه شوند، در حالی که هر دو در گروه بزرگ «ارزهای دیجیتال» قرار دارند.

آیا این تعاریف جهان شمول است؟

خیر، چرا که این فضا به طور مستمر در حال تحول و تکامل است.

رمزارزها، همانطور که می‌دانیم، تنها ده سال است که وجود دارند، و این در حالی است که اکثر سازمان‌های دولتی تنها سه تا پنج سال است که به آن‌ها توجه می‌کنند، و این از وقتی است که محبوبیت بیت کوین به طور قابل ملاحظه‌ای به همراه ارزش آن افزایش پیدا کرد. نکتۀ قابل توجه این است که لیبرای فیسبوک تحریکات دیگری را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: برخی کشورها در حال ایجاد کارگروه‌هایی هستند تا بررسی کنند لیبرا چیست و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد.

بنابراین، تعریف رمزارزها، در بین، یا حتی در داخل حوزه‌های قضایی متفاوت است: تنها در ایالات متحده، پنج سازمان قانون‌گذاری مختلف، بر مبنای قلمروی خود، پنج تعریف مختلف برای رمزارزها ارائه داده‌اند. بدین ترتیب، IRS رمزارز و دیگر ارزهای مجازی را دارایی تلقی می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌پندارد که این‌ها نشانگر اوراق بهادار هستند. این در حالی است که شبکۀ اجرای جرایم مالی بر این باور است که رمزارز همان پول است. علاوه بر این، بستر نظارتی رمزارزهای ژاپن رمزارز را به‌عنوان «ارزش دارایی» تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه سابقا بیت کوین را «جانشین ارز» نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت شگرفی در حال تکامل است و اینکه غالبا قانون‌گذاران از این قافله عقب مانده‌اند، منصفانه است که فرض کنیم در آینده عبارات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظهور خواهند کرد و همین امر باعث می‌شود به روز بودن نسبت به عبارات و اصطلاحات رایج اهمیت پیدا کند.